توضیحات
گز علفی
گز علفی نوعی مان و ماده شیرینی است که در اثر نیش زدن حشرهای به برگ و به ساقههای جوان درختی از بلوطها به دست میآید.
نام علمی درخت
Quercus mannifera Lindl، نام فرانسه درخت Chene a manne و نام انگلیسی آن Oak tree است.
این درخت به فارسی بلوط و درخت گز علفی گفته میشود.
نامهای دیگر گز علفی به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، گز علفی، گز گزو، مان، دارمازو، گزو، مازوداز، برودار، برو، بلو و طرفه است.
تیره گیاه:
بلوط Fagaceae
مشخصات ظاهری گز علفی
پس از وارد شدن نیش حشره به برگ و ساقههای جوان، شیرهی درخت که همان گز علفی است به صورت مایع از برگ و ساقه خارج میشود و در
مجاورت هوا سفت میگردد. سپس سحرگاه روز بعد اشخاص با تکان دادن شاخههای درخت و چیدن برگها، گز علفی را از آنها جدا میکنند.
به همین علت این گز اغلب با برگ و سرشاخه خرد شده مخلوط است و به رنگ سبز علفی در بازار عرضه میشود.
گز علفی هر چقدر کمتر با خرده برگ و ساقهها مخلوط باشد مرغوب تر است و رنگ آن سفید، صاف و شفاف و دارای طعم شیرین میباشد.
طبیعت گز علفی
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم و خشک است.
رویش جغرافیایی درخت مولد گز علفی: در کشورهای ماورای قفقاز، سوریه، آناتولی، قبرس و در ایران در اغلب نواحی جنگلی و در استانهای
کردستان و لرستان انتشار دارد.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در گز علفی
ساکارز، چهار نوع پلی ساکارید، گلوکز، فروکتوز و موسیلاژ در آن تشخیص داده شده است.
نحوه مصرف: طبق دستور پزشک
خواص درمانی گز علفی
انرژیزا و تقویت کننده اعضای تنفس و جهاز گوارش، نرم کننده سینه و صاف کننده صدا، ضد نفس تنگی و مسکن سرفههای گرم، ضد خونریزی و قبض
کننده، تقویت کننده معده و جزء ملینهای قندی محسوب میشود.
منبع مقاله: صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ
اول
توضیحات تکمیلی
وزن | 100 گرم |
---|